Jaka jest różnica między przekazywaniem It.IsAny <int>() a wartością It.IsAny <int>() do metody konfiguracji

Question

Używam Moq i chcę utworzyć klasy budownicze, aby utworzyć moje makiety z ustawionymi rozsądnymi wartościami domyślnymi, które mogą w razie potrzeby nadpisać podczas konfiguracji testowej. Podejście, które podjąłem, wykorzystuje metody rozszerzania, w których przekazuję wartości parametrów wejściowych i oczekiwane wyniki. Czyniąc to, widzę inne zachowanie w tym, co wydaje mi się semantycznie równoważnym kodem: przekazywanie It.IsAny() bezpośrednio w konfiguracji vs przekazywanie wartości It.IsAny() pośrednio w konfiguracji. Przykład:

public interface IFoo 
{ 
    bool Bar(int value); 
    bool Bar2(int value); 
} 
public class Foo : IFoo 
{ 
    public bool Bar(int value) { return false; } 
    public bool Bar2(int value) { return false; } 
} 

var mock = new Mock<IFoo>(); 
mock.Setup(x => x.Bar(It.IsAny<int>())).Returns(true); 
Assert.IsTrue(mock.Object.Bar(123));     // Succeeds 

var myValue = It.IsAny<int>(); 
mock.Setup(x => x.Bar2(myValue)).Returns(true); 
Assert.IsTrue(mock.Object.Bar2(123));     // Fails 

Oba wywołania są równoważne (dla mnie), jednak wywołanie na Bar2 kończy się niepowodzeniem asercji. Dlaczego to?

Answer 1

It.IsAny zezwala tylko Moq na dopasowanie przyszłych wywołań wywołań metod, jeżeli są używane w konstrukcji Setup. Kiedy Setup nazywa się Moq, dodaje ono wywołanie metody do pamięci podręcznej już wywołanych wywołań metod. Zauważ, że argument do Setup w twoim przykładzie ma typ Expression<Func<IFoo, bool>>. Ponieważ przechodzisz w Expression, rzeczywiste wywołanie metody nie jest wywoływane, a Moq ma możliwość przechodzenia przez wyrażenie, aby dowiedzieć się, które parametry wywołania metody były jawne i które są argumentami It.IsAny. Używa tej możliwości do ustalenia, czy przyszłe wywołanie metody w środowisku wykonawczym jest zgodne z jednym z wywołań metod już skonfigurowanych.

Aby się tak, że sposób Bar może przyjąć argumentu It.IsAny<int>(), konieczne jest, aby It.IsAny<int>() zwrócić int (ponieważ jest to rodzaj parametru Bar). Ogólnie rzecz biorąc, typem zwrotu It.IsAny<T> musi być T. Należy wybrać dowolną wartość T. Najbardziej naturalnym wyborem jest default(T), który działa dla typów odniesienia i typów wartości. (Przeczytaj więcej o domyślnym słowie kluczowym here). W twoim przypadku jest to default(int), czyli 0.

Kiedy więc faktycznie ocenisz It.IsAny<int>(), natychmiast zwracana jest wartość 0. Jednak gdy użyjesz It.IsAny<int>() w Expression (jak w argumencie do metody Setup), wówczas struktura drzewa wywołania metody zostanie zachowana, a Moq może dopasować przyszłe wywołania metod do wywołania metody enkapsulowanego przez Expression.

Tak, chociaż nie można zachować It.IsAny<int>() jako zmienną w żaden znaczący sposób, można zachować całą Expression w zmiennej:

Expression<Func<IFoo, bool>> myExpr = x => x.Bar2(It.IsAny<int>()); 
mock.Setup(myExpr).Returns(true); 
Assert.IsTrue(mock.Object.Bar2(123)); 

Wreszcie, chciałbym przypomnieć, że Moq jest open source. Źródło jest dostępne here. Uważam, że warto mieć ten kod źródłowy, abym mógł klikać i eksplorować kod i testy jednostkowe.

Answer 2

It.IsAny<int>() ma typ int i zwraca 0 wrócić, więc druga konfiguracja jest równoznaczne z:

mock.Setup(x => x.Bar2(0)).Returns(true); 

nie sprawdzić kod Min, ale jestem pewien, że kiedy oblicza wyrażenie w metodzie instalacji bierze pod uwagę, że parametr jest faktycznie It.IsAny vs normalny numer.

Lepiej jest, jeśli tworzysz konfiguracje bezpośrednio w swoich metodach pomocniczych i nie przekazujesz It.IsAny.