Rozważmy następujące dwa wiersze koduktóry ma lepszą wydajność:! Test = null lub wartość null = test
if (test ! = null)
i
if (null != test)
Czy jest jakaś różnica w dwóch powyższych stwierdzeń wydajności mądry? Widziałem wielu ludzi, którzy korzystali z nich później i kiedy zostali przesłuchani, mówią, że jest to najlepsza praktyka bez solidnego powodu.
Bez różnicy.
Drugi to tylko dlatego, że C/C++, gdzie programiści zawsze wykonywali zadania zamiast porównywać.
E.g.
Podczas kompilacji java zostanie wygenerowany błąd kompilacji.
Więc ja osobiście wolę pierwszy z powodu czytelności, ludzie mają tendencję do czytania od lewej do prawej, które czytają jako if test is not equal to null zamiast null is not equal to test.
Dziękujemy. Zaznaczę to jako odpowiedź –
Drugi wygląda dla mnie jak "warunek Yoda", tj. if(2 == x) ... i jest znacznie mniej czytelny.
Nie ma różnicy w wydajności, ale osobiście uważam, że drugi jest mylący.
Najlepszą praktyką jest unikanie podstawowych literówek, które będą pobierane przez najnowocześniejsze IDE, ponieważ czasami trzeba dokonywać porównań pomiędzy bardziej złożonymi typami, które nie są zerowe i kończą się przypadkowymi przypisaniami. Wzorzec pozostaje taki sam, ale nigdy nie widziałem, aby było to związane z wydajnością i nigdy nie widziałem, by generował specjalny kod bajtowy.
Chodzi o to, aby najpierw uzyskać statyczną, znaną wartość, więc nie można wyrzucić żadnego dziwnego wyjątku podczas wykonywania porównania.
Żadna z tych metod nie jest "bardziej poprawna", więc decyzja, co chcesz użyć, należy wyłącznie do Ciebie.
Są dokładnie takie same. Drugi może mieć sens w przypadku korzystania wynosi:
if("bla".equals(test))
nigdy nie może rzucić NullPointerException następuje:
if(test.equals("bla"))
puszkę.
Dzięki +1. To ma sens –
nie ma różnicy. Ale w drugiej kolejności unikasz literówki takiej jak test = null. Beacause w drugi sposób dostaniesz błąd kompilatora.
O ile "test" nie jest obiektem typu java.lang.Boolean, otrzymasz błąd kompilatora również w pierwszym przypadku: Object test = null; \t \t if (test = null) { \t \t \t // nie kompiluje się. Nie można przekonwertować obiektu Oject na wartość logiczną \t \t} – Polygnome
To nie jest najlepsza praktyka, aby użyć tej drugiej. Oba są równoważne, ale ten pierwszy jest łatwiejszy do odczytania.
Ta "najlepsza praktyka" pochodzi z C, gdzie boolean nie istnieje. Zamiast nich używane są liczby całkowite, a if (foo = 1) nie jest błędem składni, ale jest całkowicie inny niż if (foo == 1).
W języku Java tylko wyrażenia logiczne mogą znajdować się wewnątrz wyrażenia if, co nie ma większego sensu.
Nie ma naprawdę różnicy między dwiema postaciami. Nie ma problemu z wydajnością, ale istnieją następujące uwagi:
= operator jest do przypisania i == operator jest równoważny test, ale ludzie zwykle używając w if rachunku = zamiast == przez drugiego approch deweloper coraz Compile-Time-Error ponieważ zerowy nie może użyj w Left-Side instrukcji przypisania.
To jest duplikat http://stackoverflow.com/questions/2369226/null-check-in-java, z wyjątkiem tego, że ten używa! = Zamiast równych. –
Podobne pytanie http://stackoverflow.com/questions/15518958/null-check-coding-standard/15519045 –
Podczas gdy jesteśmy na temat najlepszych praktyk, możesz zacząć dodawać spacje między "jeśli" i " ("Łączenie tej mniejszej zmiany stylu kodu z konwencjami kodowania java sprawi, że nawet najdokładniejszy recenzent kodu (ja) nie będzie miał nic do powiedzenia na temat twoich instrukcji if.www.oracle.com/technetwork/java/javase/ documentation/codeconventions-142311.html # 449 – Russ