Profil udostępniania ad-hoc jest używany w późniejszym etapie procesu tworzenia aplikacji, w szczególności wtedy, gdy chcesz dystrybuować aplikację do małej lub średniej grupy testerów, którzy nie są uwzględnieni w programie dla iOS dla Twojej organizacji. Aplikacja wdrożona z profilem administracyjnym ad-hoc będzie prawie identyczna z wersją, którą przesyłasz do App Store (tj. Będzie potrzebować certyfikatu dystrybucji dla powiadomień wypychanych do pracy itd.)
Oczywiście możesz dodać Twój zespół ds. kontroli jakości i betatestery dla organizacji i korzystają z profilu tworzenia oprogramowania, ale to podejście ma wiele wad:
- Możesz otrzymać wiele certyfikatów programistycznych, co utrudnia ich zarządzanie.
- Dajesz swoim betatesterom prawo do kompilowania i uruchamiania aplikacji na urządzeniu. (To bardzo zła polityka.)
- Chcesz przetestować swoją aplikację w najbliższym możliwym otoczeniu do środowiska App Store. Środowiska programistyczne, takie jak uruchamianie aplikacji z Xcode, mogą maskować niektóre błędy, które pojawią się po opublikowaniu aplikacji.
Co z tymi, którzy używają Phonegap do buidowania swoich aplikacji? Nie używają Xcode do testowania i debugowania, więc dla mnie różnice między dwoma profilami po prostu kolidują (pomimo faktu, że ad hoc ogranicza się do 100 rejestracji urządzenia). Czy czegoś brakuje? –
"Profil Dystrybucja Ad Hoc pozwala podpisywać aplikacje na Dystrybucję Ad Hoc" nie zawiera wielu informacji. – MikeJfromVA
OP nie prosi o wyjaśnienie, czym jest Dystrybucja Ad Hoc.Aby dowiedzieć się więcej o dystrybucji Ad Hoc, poszukaj [powiązanych pytań] (https://stackoverflow.com/questions/8354121/what-is-the-difference-between-ad-hoc-distribution-and-app-store-distribution -w). – akashivskyy