Podstawą polecenia Checkout jest:
git checkout --[options] <local branch> <remote>/<tracked branch>
podczas wykonywania git checkout -b bigbug origin/bigbug
mówisz do Git wykonać dwa polecenia:
- git pochodzenia oddział bigbug/bigbug (GIT tworzy oddział z nazwą bigbug i śledzenie konfiguracji do pochodzenia/bigbug)
- git checkout bigbug (git zmienia obszar roboczy, aby dopasować gałąź bigbug)
Kiedy wykonujesz git checkout -t origin/bigbug
, mówisz do Git, aby wykonać te same dwie komendy powyżej. Różnica polega na tym, że nazwa lokalnego oddziału o tej samej nazwie oddziału zdalnego (w pierwszym przykładzie można zmienić nazwę zdalnego oddziału na dowolnie wybraną). Opcje -t są takie same z --track.
W ostatnim poleceniu, po uruchomieniu: git fetch
powiedzieć Git do wyszukiwania na zdalnych repozytoriów dla nowych zatwierdzeń, oddziałów itp Następnie po uruchomieniu git checkout bigbug
poinformować go, aby zmienić miejsce pracy, aby dopasować oddział bigbug. Jeśli masz lokalny oddział o tej nazwie, Git go wyewidencjonuje. Jeśli nie, będzie wyglądać na odległe gałęzie do jednej pasującej nazwy, a następnie utworzyć lokalny oddział o tej samej nazwie.
Tak więc, gdy używasz jednego lub drugiego, zależy to od tego, czego chcesz. W większości przypadków będą działać tak samo (z wyjątkiem ostatniego przykładu, gdy już masz lokalny oddział o tej samej nazwie zdalnej gałęzi). Najważniejszą rzeczą jest wiedzieć dokładnie, co robi polecenie i opcje, i połączyć je odpowiednio z tym, czego chcesz.
dzięki za wyjaśnienie, sprawy są teraz jasne. –