Oto wyrażenie regularne, które dopasuje ważne tylko sekwencje UTF-8 bajtów:
/^([\x00-\x7F]|[\xC2-\xDF][\x80-\xBF]|\xE0[\xA0-\xBF][\x80-\xBF]|[\xE1-\xEC][\x80-\xBF]{2}|\xED[\x80-\x9F][\x80-\xBF]|[\xEE-\xEF][\x80-\xBF]{2}|\xF0[\x90-\xBF][\x80-\xBF]{2}|[\xF1-\xF3][\x80-\xBF]{3}|\xF4[\x80-\x8F][\x80-\xBF]{2})*$/
Mam pochodzi to od RFC 3629 UTF-8, a transformation format of ISO 10646 Sekcja 4 - Składnia sekwencji UTF-8 bajtów.
Factorizing powyższych daje nieco krótszy:
/^([\x00-\x7F]|([\xC2-\xDF]|\xE0[\xA0-\xBF]|\xED[\x80-\x9F]|(|[\xE1-\xEC]|[\xEE-\xEF]|\xF0[\x90-\xBF]|\xF4[\x80-\x8F]|[\xF1-\xF3][\x80-\xBF])[\x80-\xBF])[\x80-\xBF])*$/
Ten prosty skrypt perl demonstruje Zastosowanie:
#!/usr/bin/perl -w
my $passstring = "This string \xEF\xBF\xBD == � is valid UTF-8";
my $failstring = "This string \x{FFFD} == � is not valid UTF-8";
if ($passstring =~ /^([\x00-\x7F]|[\xC2-\xDF][\x80-\xBF]|\xE0[\xA0-\xBF][\x80-\xBF]|[\xE1-\xEC][\x80-\xBF]{2}|\xED[\x80-\x9F][\x80-\xBF]|[\xEE-\xEF][\x80-\xBF]{2}|\xF0[\x90-\xBF][\x80-\xBF]{2}|[\xF1-\xF3][\x80-\xBF]{3}|\xF4[\x80-\x8F][\x80-\xBF]{2})*$/)
{
print 'Passstring passed'."\n";
}
else
{
print 'Passstring did not pass'."\n";
}
if ($failstring =~ /^([\x00-\x7F]|[\xC2-\xDF][\x80-\xBF]|\xE0[\xA0-\xBF][\x80-\xBF]|[\xE1-\xEC][\x80-\xBF]{2}|\xED[\x80-\x9F][\x80-\xBF]|[\xEE-\xEF][\x80-\xBF]{2}|\xF0[\x90-\xBF][\x80-\xBF]{2}|[\xF1-\xF3][\x80-\xBF]{3}|\xF4[\x80-\x8F][\x80-\xBF]{2})*$/)
{
print 'Failstring passed'."\n";
}
else
{
print 'Failstring did not pass'."\n";
}
exit;
Produkuje następujący wynik:
Passstring passed
Failstring did not pass
Więc patrząc dla niepoprawnych sekwencji bajtów UTF-8? – alex
" " * jest * doskonale prawidłowym znakiem Unicode z poprawną sekwencją bajtów UTF-8 ... To czego potrzebujesz, to sprawdzanie kodowania, które jest dość długim wyraże- niem, ale łatwe dla narzędzia, które sprawdza kodowanie. – deceze
http://www.w3.org/International/questions/qa-forms-utf-8 – deceze