chciałbym złożyć następujące emitowany pracę wyrażenie:Zmiana kształtu nadawanego wyraz
J = rand(4,4)
fx1 = rand(2,2)
fx2 = rand(2,2)
@. J[:,1] = fx1 + fx2
naprawdę ma jakieś:
@. J[:,1] = vec(fx1 + fx2)
gdzie to vec mówi powinno przekształcić się 4x1 , ale nie chcę tego alokować. W jaki sposób można to zrobić w sposób ogólny (tzn. Bez indeksowania na fx)?
Inną możliwością jest zamiast vec -ing z fx1 i fx2 do przekształcenia plasterka J:
Jcol = reshape(view(J,:,1),(2,2))
@. Jcol = fx1 + fx2
Nie jestem pewien co do wydajności, ale może to dać wyraźniejszą perspektywę w zależności od algorytmu otoczenia. Kod LLVM wydaje się wystarczająco krótki, a instrukcja przypisania jest jasna.
Używanie BenchmarkTools '@btime @. Jcol = fx1 + fx2' daje 0 przydziałów. –
Dobra uwaga. Możesz po prostu użyć 'reshape' tutaj - powinien zawsze zwracać" widok ". W rzeczywistości, jako ostateczna permutacja, myślę, że możesz również wyrazić to jako '@. J [zmiana kształtu (1: 4, 2, 2), 1)] = fx1 + fx2 ". Teoretycznie może to być ta sama wydajność, ale nie dysponujemy wszystkimi optymalizacjami w zakresie wykorzystania zmienionych zakresów jako indeksów, więc na razie będzie to wolniejsze. –
Zaktualizowano za pomocą prostszego "przekształcenia" –
Ponieważ komisje, są widoki, następujące prace:
J = rand(4,4)
fx1 = rand(2,2)
fx2 = rand(2,2)
vfx1,vfx2 = vec(fx1),vec(fx2)
@. J[:,1] = vfx1 + vfx2
Nie sądzę, istnieje sposób, aby to zrobić w jednej linii tak jak chciałem, ale to jest w porządku.
Można „zwolniony” vec od @. makro chroniąc go z $:
julia> expand(:(@. J[:,1] = $vec(fx1) + $vec(fx2)))
:((Base.broadcast!)(+, (Base.dotview)(J, :, 1), (vec)(fx1), (vec)(fx2)))
Co na temat '@. J [:, 1] = vec (fx1) + vec (fx2) '? Mogłoby to w zasadzie przydzielić dwa tymczasowe pliki, ale zakładam, że jest to wystarczająco łatwe, aby kompilator mógł się pozbyć. – gTcV