Oglądałem Spring Tips: Functional Reactive Endpoints with Spring Framework 5.0 i przeczytałem trochę o reaktorze sprężynowym, ale nie mogę go zrozumieć.Spring reaktor i netty vs tomcat http
Jakie są zalety zwracania punktów końcowych Flux
/Mono
instancji (jacksonified) zamiast prostych obiektów dto (jacksonified), biorąc pod uwagę, że mam reaktor netty i sprężynowy aktywny? Początkowo zakładałem, że strumienie reaktywne będą, w kontekście żądania/odpowiedzi HTTP, działać bardziej jak strony internetowe, w których serwer przesyła dane do odbiornika z otwartym kanałem, ale wydaje się, że tak nie jest.
Co właściwie robi netty lepiej w programowaniu reaktywnym niż tomcat?
Przykro mi, jeśli te pytania wydają się głupie, ale nie do końca rozumiem cel tego nowego kierunku ramowego. Dlaczego tak się stało, jak działa i jakie problemy rozwiązuje?