Czy operator SML `o` jest użyteczny tylko w przypadku funkcji pojedynczego argumentu?

Question

Czy operator kompozycji() (np. val x = foo o bar, gdzie foo i bar są obie funkcje), możliwe do użycia tylko w funkcjach jednoargumentowych i/lub funkcjach z równą liczbą argumentów? Jeśli nie, jaka jest składnia, na przykład, komponowanie foo(x,y) z .

Answer 1

Jak już Michael powiedział, tak, SML ma tylko funkcje pojedynczego argumentu. Chciałbym jednak trochę rozwinąć.

Poniższa funkcja:

fun foo (x,y) = x + y 

ma typ:

fn : int * int -> int 

co oznacza, że ​​pierwszy argument jest krotka dwie wskazówki. Więc można zrobić coś takiego:

(sign o foo) (4,~5) 

co dałoby Ci taka sama jak sign (foo (4,~5)).

Dobra, ale co z czymś takim?

fun bar x y = x + y 

Ma typ:

fn : int -> int -> int 

co oznacza, że ​​bar faktycznie zajmuje tylko jedną liczbę całkowitą i zwraca funkcję. Więc nie możesz tego zrobić:

(sign o bar) 4 ~5 

Ponieważ pasek zwraca funkcję, a znak przyjmuje liczbę całkowitą. Możesz to zrobić:

(sign o bar 4) ~5 

Ponieważ bar 4 to funkcja dodająca 4 do liczby.

Answer 2

SML ma tylko funkcje pojedynczego argumentu; foo(x,y) to funkcja foo przyjmująca pojedynczy argument, krotka (x, y). W związku z tym nie jest wymagana żadna specjalna obsługa i trzeba będzie zwrócić krotkę odpowiedniego typu, aby skomponować ją z foo.

Answer 3

Widziałem pewien standardowy kod ML (szczególnie kod Poly/ML Isabelle/Pure), który wprowadza operatorów dodatkowych kompozycji w środowisko najwyższego poziomu, które radzi sobie z taką sytuacją. Np .:

fun (f oo g) x y = f (g x y) 
fun (f ooo g) x y z = f (g x y z) 
fun (f oooo g) x y z w = f (g x y z w) 

Generalnie takie rzeczy powinny być stosowane z umiarem (cztery lub więcej o jest już trochę głupie), ale jest to dość przydatna posiadający co najmniej oo dookoła.