Nie jest to niezwykłe. Wiele witryn/serwerów zezwala (lub raczej, ignorować) dowolne składniki zapytań.
Na przykład, można dodać ?foo=bar
do tych adresów URL i nadal uzyskać status HTTP 200:
Teraz, ponieważ są one związane tutaj, użytkownicy mogą je odwiedzić , więc te adresy URL pojawią się w ich dziennikach. Oprócz ręcznego dołączania takiego komponentu zapytania, mogą one być również dodawane przez różne skrypty, np. dla usługi tracking purposes lub usług innych firm, które prowadzą do stron (... i sometimes their origin is unknown).
Jeśli nie chcesz, aby adresy URL działały z dowolnymi składnikami zapytań, możesz skonfigurować serwer/serwer w taki sposób, aby przekierowywał się do adresów URL bez komponentów zapytań lub odpowiadał 404 lub cokolwiek innego.
Jeśli zezwolisz na to, ale chcesz zapobiec temu, aby roboty indeksowały Twoje adresy URL za pomocą niepotrzebnych komponentów zapytań, możesz określić kanoniczne warianty adresów URL za pomocą canonical
link relation.
Czy ktoś ma link do Twojej witryny? Jest to parametr zapytania, który mógł zostać dodany przez każdego, kto łączył się z Twoją stroną. Jeśli nie używasz tego parametru, zostanie on zignorowany. Jeśli płacisz komuś za reklamowanie/kierowanie ruchu do Twojej witryny, może to być dodanie na końcu, dzięki czemu możesz śledzić, ile ruchu do Twojej witryny. – djjolicoeur
Czy możesz uzyskać więcej informacji z dzienników serwera internetowego? Zacznę od sprawdzenia adresu IP, klienta użytkownika i strony odsyłającej dla wszystkich takich żądań. To może ujawnić pewien wzór. – twm