Uzasadnienie wyszukiwania Koeniga

Question

Jakie są przesłanki wyszukiwania Koeniga?

Nie można uniknąć myślenia o tym jak o czymś, co sprawia, że ​​kod jest trudniejszy do odczytania, a więcej - niestabilny.

Nie mogli zdefiniować wyszukiwania Koenig, aby działało tylko w określonych przypadkach (np. Operatorzy nie będący członkami) lub gdy jest to wyraźnie wymagane?

Answer 1

Oryginalny motywacja, IIRC, żeby móc pisać

std::cout << 42; 

bez konieczności zakwalifikowania std::operator<<(std::ostream&, int) jawnie.

Jeśli chcesz wyłączyć wyszukiwanie zależne od argumentów, możesz wyraźnie zakwalifikować nazwę funkcji, np. użyj std::swap zamiast swap, aby uniknąć sprawdzenia, czy swap znajduje się w obszarze nazw, w którym będą mieszkać jego argumenty.

ADL może być również używany z SFINAE do testowania w czasie kompilacji, czy określona jest jakaś funkcja dla danego typu (pozwolę ci to przetestować jako ćwiczenie, jest co najmniej jedno pytanie na ten temat na Stackoverflow).

Answer 2

Najsilniejszy przypadek użycia ADL dotyczy takich przypadków.

namespace A 
{ 
    struct S {}; 
    S operator+(const S&, const S&); 
} 

namespace B 
{ 
    A::S test() 
    { 
     A::S a, b; 
     return a + b; 
    } 
} 

Jest także przydatny dla wyboru właściwego swap funkcji w kodzie generycznych, dlatego nie powinno się stosować tylko do operator funkcji. Jest to już dość złożona część normy, dzięki czemu zasady, które uniemożliwiły jej działanie w niektórych przypadkach, mogłyby zwiększyć stopień złożoności, a jaki byłby zysk?

Nie mogę wymyślić żadnego zgrabnego sposobu żądania jawnie tego, który byłby znacznie mniej gadatliwy niż wywoływanie funkcji w innej przestrzeni nazw bezpośrednio i, w każdym przypadku, czyni wyrażenia bardziej złożonymi.

Mamy na myśli coś takiego: return [[ use_adl ]] (a + b); vs. return A::operator+(a, b);?