Jeśli środowisko jest wystarczająco łagodne (np. Łatwo znaleźć pożywienie), po prostu poruszanie się losowo może być doskonale wykonalną strategią, a sukces reprodukcyjny może być znacznie bardziej uzależniony od szczęścia niż cokolwiek innego. Weź również pod uwagę niezamierzone konsekwencje: np. Jeśli potomstwo jest współuczestniczone z rodzicem, to oba od razu konkurują ze sobą w okolicy i może to być wystarczająco niekorzystne, aby doprowadzić do śmierci obojga w dłuższej perspektywie.
Aby przetestować swój system, wprowadź osobę z "wstępnie przygotowaną" siecią neuronową, która ma sterować osobą bezpośrednio w kierunku najbliższej żywności (Twój model jest taki, że coś takiego istnieje i można go łatwo zapisać, prawda? Jeśli nie, to nierozsądne oczekiwać, że ewoluuje!). Wprowadź tę osobę do swojej symulacji wśród głupich mas. Jeśli dana osoba nie szybko dominuje, sugeruje ona, że twoja symulacja nie została ustanowiona w celu wzmocnienia takiego zachowania. Ale jeśli dana osoba cieszy się sukcesem reprodukcyjnym, a ona i jej potomkowie przejmują kontrolę, wtedy twoja symulacja robi coś dobrze i musisz szukać gdzie indziej, ponieważ takie zachowanie nie ewoluuje.
Update w odpowiedzi na komentarz:
Wydaje mi się to mieszanie kątów i nosicieli jest wątpliwy. To, czy poszczególne osoby mogą ewoluować w kierunku zachowania "zbliż się do najbliższego jedzenia", musi zależeć od tego, jak dobrze twoja sieć może aproksymować funkcję atana (jestem sceptyczny). Ponownie, tym więcej badań sugeruje:
- uchylenie całą symulację ekologiczną i po prostu przetestować zaburza populację swojego stylu przypadkowych sieci w celu sprawdzenia, czy mogą one ewoluować w kierunku oczekiwanych funkcji.
- (prostsze, lepsze) Niech wyjście sieciowe jest wektorem (zamiast kąta): kierunek, w którym osoba powinna się poruszać (oczywiście oznacza to posiadanie 2 węzłów wyjściowych zamiast jednego). Oczywiście strategia "idź prosto w kierunku jedzenia" jest po prostu prostym przejawem komponentów wektorowych "kierunku w kierunku jedzenia", a interesującą rzeczą jest wtedy zobaczenie, czy twoje przypadkowe sieci ewoluują w kierunku tej prostej "funkcji tożsamości" (również powinna pozwalają na wprowadzenie gotowej zoptymalizowanej osoby, jak opisano powyżej).
Mam wątpliwości co do "ustalonej ilości jedzenia". (Zakładam, że masz na myśli, gdy tylko czerwona kropka zostanie zużyta, pojawi się kolejna). Bardziej "realistycznym" modelem może być wprowadzenie żywności w stałym tempie i nie narzucanie sztucznych limitów populacji: limity populacji są określane przez ograniczenia podaży żywności. np. Jeśli wprowadzisz 100 jednostek jedzenia na minutę, a ludzie potrzebują 1 jednostki pokarmu na minutę, aby przetrwać, wtedy twoja symulacja musi znaleźć się w kierunku długoterminowej średniej populacji 100 osób bez potrzeby stosowania zacisku, aby uniknąć ". eksplozja demograficzna "(choć w zależności od szczegółów może pojawić się dynamika boom-i-popiersie, uczta lub głód).
Co dokładnie masz na myśli mówiąc "nic się nie dzieje"? – timday
Agenci poruszają się losowo, zmieniają kierunek od czasu do czasu, ale nie szukają jedzenia. – user1767774
BTW, jeśli jeszcze go nie spotkasz i potrzebujesz inspiracji do tego rodzaju projektu, przeczytaj: http://ttapress.com/553/crystal-nights-by-greg-egan/ – timday