Próbuję uzyskać głębsze zrozumienie lenistwa w Haskell.Jak lenistwo i I/O współpracują ze sobą w Haskell?
wyobrażałem sobie następujący fragment dzisiaj:
data Image = Image { name :: String, pixels :: String }
image :: String -> IO Image
image path = Image path <$> readFile path
Odwołanie jest to, że może po prostu utworzyć instancję obrazu i przekazać ją wokół; jeśli muszę danych obrazowych byłoby odczytane leniwie - jeśli nie, czas i pamięć koszt odczytu pliku będzie unikać:
main = do
image <- image "file"
putStrLn $ length $ pixels image
Ale jest to, że, jak to faktycznie działa? W jaki sposób lenistwo jest zgodne z IO? Czy będzie to readFile, niezależnie od tego, czy uzyskam dostęp do pixels image, czy też środowisko wykonawcze pozostawi to, co tajne, jeśli nigdy go nie odtworzę?
Jeśli obraz rzeczywiście czyta się leniwie, to czy nie jest możliwe wykonanie operacji we/wy poza kolejnością? Na przykład, co jeśli natychmiast po wywołaniu image mogę usunąć plik? Teraz wywołanie putStrLn nie znajdzie niczego podczas próby odczytu.
Dzięki za tę odpowiedź! W rzeczywistości to opis HGetContents z RWH mnie wprawił w zakłopotanie. Nie zdawałem sobie sprawy, że to szczególny przypadek i użyłem pod tym kątem niebezpiecznych połączeń IO. Zasadniczo mój przykład odczytuje plik, gdy tylko przetwarzane jest działanie readFile? Wydaje się to o wiele bardziej spójne, jeśli tak. – Bill
@Bill: Oto implementacja readFile, prosto ze standardowych bibliotek GHC: 'readFile name = openFile nazwa ReadMode >> = hGetContents' Więc nie, twój przykład należy do kategorii" oszust oszustów ". Powiedział, że leniwy funkcje I/O są zwykle wystarczająco bezpieczne dla większości codziennych praktycznych zastosowań, więc nie przejmuj się zbytnio, chyba że czystość jest dla ciebie bardzo ważna. –
Wiem, że Oleg mówi "unsafeInterleaveIO' łamie przejrzystość referencyjną, ale nie zgadzam się. Powiedziałbym, że jest to po prostu niedeterministyczne, jak wiele rzeczy w monadzie "IO". Czy funkcja 'getCurrentTime' przełamuje przezroczystość referencyjną, ponieważ mogę jej użyć do określenia, która z dwóch zewnętrznych funkcji jest zaimplementowana bardziej efektywnie? –