Rozdzielczość funkcji wirtualnego z domyślnymi parametrami

Question

header.h

#include <iostream> 
using namespace std; 
class A 
{ 
    public: 
     virtual void display(int i=5) { cout<< "Base::" << i << endl; } 
}; 

class B : public A 
{ 
    public: 
     void display(int i=9) { cout<< "Derived::" << i << endl; } 
}; 

source.h

#include <iostream> 
#include "header.h" 
using namespace std; 
int main() 
{ 
    A * a = new B(); 
    a->display(); 

    A* aa = new A(); 
    aa->display(); 

    B* bb = new B(); 
    bb->display(); 
} 

wyjście

Derived::5 
Base::5 
Derived::9 

Moje zrozumienie to domyślne funkcje parametrów zostały rozwiązane podczas kompilacji przy użyciu przeciążenia funkcji. Wirtualne funkcje zostały następnie rozwiązane w czasie wykonywania za pomocą nadpisywania funkcji.

Ale to, co się dzieje, to bałagan.
Jak działa tutaj funkcja rozwiązywania problemów?

Answer 1

kod jest faktycznie postrzegana przez kompilator tak:
(Metoda display() nie jest rzeczywiście istnieje, ale rozwiązywanie działa w podobny sposób)

class A 
{ 
public: 
    virtual void display(int i) { cout<< "Base::" << i << endl; } 
    void display() { display(5); } 
}; 

class B : public A 
{ 
public: 
    void display(int i) override { cout<< "Derived::" << i << endl; } 
    void display() { display(9); } 
}; 

Teraz należy zrozumieć, co się dzieje. Jesteś dzwoniąc pod numer nie-wirtualny display(), który wywołuje funkcję wirtualną. W bardziej ostrych słowach: domyślny argument jest rozwiązywany tak, jakby była tam nie-wirtualna metoda - według typu zmiennej (a nie według rzeczywistego typu obiektu), ale kod zostanie wykonany zgodnie z do rzeczywistych obiektów typu, ponieważ jest to metoda wirtualna:

int main() 
{ 
    A * a = new B(); // type of a is A* real type is B 
    a->display(); // calls A::display() which calls B::display(5) 

    A* aa = new A(); // type of aa is A* real type is A 
    aa->display(); // calls A::display() which calls A::display(5) 

    B* bb = new B(); // type of bb is B* real type is B 
    bb->display(); // calls B::display() which calls B::display(9) 
} 

Answer 2

Nie ma polimorfizmu na domyślnych argumentach. Są rozwiązywane podczas kompilacji.

A::display ma domyślną argumentu równego 5. B::display ma domyślną argumentu równego 9. To tylko rodzaj a, aa, bb zmiennych liczy.

Użycie różnych domyślnych argumentów w metodach polimorficznych jest mylące i powinno się ich unikać.

Answer 3

zachowanie to jest określone w rozdział 8.3.6: domyślne argumenty ciągu Programming languages — C++ (ISO/IEC 14882:2003(E)):

wywołanie funkcji wirtualnej (10.3) używa domyślny argume NTS w deklaracji funkcji wirtualnego ustalonej przez statyczny typu wskaźnika lub odniesienia oznaczające przedmiot