Jedną z zalet SGML, jeśli edytujesz je ręcznie, jest to, że możesz skracać znaczniki na różne sposoby. Co dokładnie możesz zrobić, zależy od deklaracji SGML dla DTD, którego używasz. Na przykład w DocBook możesz pisać takie rzeczy, jak < literal> foo < />. W HTML możesz pominąć tagi końcowe, dlatego możesz pisać < p> foo ... < p> bar bez zamykania tagów. Możesz też całkowicie pominąć tagi, dlatego też body> < jest opcjonalne w HTML.
Ale XML został wymyślony właśnie dlatego, że wszystkie te warianty sprawiają, że parsowanie SGML jest dość skomplikowane. W dzisiejszych czasach prawdopodobnie znajdziesz bardziej wydajnych edytorów XML niż edytory SGML.
Jeśli chodzi o przetwarzanie, obie formy są równoważne, ponieważ można konwertować tam iz powrotem, z wyjątkiem niektórych przypadków narożnych.
Nrrgh, potrzebujesz przycisku +2 ...! (+1 za doskonałe wyjaśnienie; +1 za niesamowite trivia!) – pinkgothic