Próbuję objąć moją głowę Cappuccino. Chciałbym, żeby moi rówieśnicy StackOverview przejrzeli poniższą architekturę i sprawdzili, czy ma to sens - celem jest wykorzystanie unikalnych zalet Django i Cappuccino bez podwojenia miejsca, w którym technologie pokrywają się ...Cappuccino, Django, AJAX i dopasowywanie go do siebie - przejrzyj moją architekturę!
Gdy przeglądarka żąda a 'przyjazny' URL (na przykład, /,/artykułów, etc):
- urls.py Django pasuje to do widzenia.
- Widok, zamiast robić DJangos typową pracę wypełnienie szablonu z mieszkańcami dict,
zwraca niewielką HTML „skrótowej” użyte w aplikacja Cappuccino bezpośrednio. - Klient otrzymuje Cappuccino HTML
- Klient żąda Celem J JS adresy wymienione w HTML skrótowej
- Aplikacja użytkownika końcowego jest wykonywane i wyświetlanych w przeglądarce
przeglądarce ma teraz działającą aplikację. Kiedy użytkownik robi coś, co żąda czegoś z serwera:
- Przeglądarka wysyła zapytanie XMLHTTPRequest do adresu URL.
- Adresy URL Django pasują do widoku .
- Widok działa, być może wchodząc w interakcje z modelem DB. Ale zamiast zwracania szablonu, Django zwraca trochę JSON.
- Klient otrzymuje JSON, a robi wszystko, co musi.
Czy to ma sens? Nadal korzystamy z przyjaznych adresów URL i tworzonej bazy danych, aby modelować nasz kod. Jednak zamiast używać szablonów, dostarczamy strony pośredniczące Cappuccino i odpowiedzi JSON, aby dać użytkownikom coś w rodzaju prawdziwej aplikacji, a mniej jak mechanizm szablonowy HTML.
Czy istnieje lepszy sposób robienia rzeczy? Do czego służą inne Pythonistas? Dziękuję za twój komentarz.