Oceniam Bamboo, aby zastąpić konfigurację Jenkins i mam kilka pytań. Mam rozwiązanie .NET, które generuje dwa artefakty: spakowaną witrynę i MSI. Mam trzy środowiska, w których wdrażam: test, etap, produkcja. Nasz serwer Jenkins ma z kolei trzy zadania - po jednej dla każdego środowiska. Każde zadanie tworzy rozwiązanie, kopie w plikach konfiguracyjnych dla środowiska, w którym zostaną wdrożone, a następnie wdrażają artefakty. Czytając dokumentację i inne rzeczy (https://answers.atlassian.com/questions/19562/plans-stages-jobs-best-practices), otrzymuję mieszane sygnały o tym, jak wdrożenie powinno działać z Bamboo. Wydaje mi się, że plany wdrażania oczekują artefaktów, a następnie je wdrażają. Ale plany kompilacji zawierają również kroki wdrażania. Jak to wszystko ma współdziałać?Plany budowania bambusa a plany wdrażania dla konfiguracji środowiska użytkownika
Powodem, dla którego jestem zdezorientowany, jest to, że mam specyficzne dla środowiska pliki konfiguracyjne, które są pakowane podczas kompilacji. Jakikolwiek kierunek, w jaki sposób to powinno działać?
Plan budowy może zbudować rozwiązanie i utworzyć wszystkie trzy pliki konfiguracyjne, które są zapisywane jako oddzielne artefakty. Plan wdrożenia może następnie wybrać odpowiednie pliki konfiguracyjne z artefaktów do wdrożenia. Możliwe, że artefakty plików konfiguracyjnych będą musiały być nazwane, aby wskazać docelowe środowisko i będą wymagały zmiany nazwy po wdrożeniu. Jeśli zmiana nazwy plików przy wdrażaniu nie będzie działać, artefakty można zapisać w różnych lokalizacjach, np. '... \ config \ dev \ app.config',' ... \ config \ test \ app.config', '... \ config \ prod \ app.config'. –